Rouw reageert

Twee weken terug schreef ik een berichtje genaamd Quatsch, waarin ik een passage uit het boek van Mattias Rouw, Oude Wegen naar het Feest, fileerde. Mattias Rouw reageerde hierop en van Vrijzinnig Evangelisch vinden wij het goed om deze reactie uitgebreid te plaatsen. Rouw heeft namelijk zeker wat te zeggen.

Mattias Rouw (met toestemming):

Ik dank God dat Hij de dingen haat die ik niet goed doe en dat Zijn hart tegelijkertijd vol liefde naar mij als persoon uitgaat. Dit is erg belangrijk, want alleen door zijn liefde te ervaren, kan ik er met God uiteindelijk in slagen om mij te bekeren van mijn slechte daden. Alleen door zijn liefde te ervaren, kan ik groeien in liefde en heiligheid.

Ik probeer in mijn eerste zin niet de basis te leggen voor later te nemen logische stappen, maar meer een basis van een intrinsieke spanning te definiëren, door het bij elkaar brengen van twee uitersten (Gods haat en Gods liefde) waarin menselijke reactie wel op moet springen (de ik verwoordt in de twee zinnen daarna). Deze uitersten blijven echter altijd naast elkaar staan, zonder oorzaak-gevolg relatie, zonder elkaar op te heffen (denk hier bijvoorbeeld aan de Kierkegaardiaanse benadering van de ‘paradox’ of het begrip ‘mysterie’ binnen de christelijke Oosters Orthodoxie).

In de laatste twee zinnen heb ik er, binnen de context van de paradox, voor gekozen te denken vanuit Gods liefde. Dat is een persoonlijke keuze, maar een bewust positieve die ik vervolgens concreet probeer te maken. Nogmaals, deze keuze blijft volledig binnen de context van de paradox van het samengaan van Gods liefde en haat, zoals in voorgaande zin vermeld was. Door bewust te zijn van de spanning tussen beide (Gods liefde en haat) ontstaat er een worsteling, waarbij een focus op Zijn liefde ons positief kan aanmoedigen en veranderen, oftewel ‘bekeren van mijn slechte daden’. En als Gods liefde in mij aan het werk is dan kan ik dat niet anders verwoorden dan ‘groeien in liefde in heiligheid’. Dat ik in de twee laatste zinnen spreek over het ‘ervaren’ van Gods liefde heeft overigens niets te maken met een soort evangelisch notie van overspoeld raken door “fijne emoties”. Met ervaren bedoel ik vooral gewoon beleven: dit kan zowel rationeel als emotioneel.

Systeem
Door het ervaren van vergeving, als ik eenvoudig weet dat God mij vergeven heeft, geeft dat persoonlijke ruimte om te veranderen. Geloven is voor mij geen louter cerebrale oefening of intellectuele bezigheid. God is, naast de oneindig onbereikbare, ook zeker tastbaar en voelbaar, reëel. Niemand heeft Hem ooit gezien, en toch woont Hij in ons. Dit is voor mij niet te vangen in een logisch systeem of oorzaak-gevolg betrekkingen. Het was ook niet mijn doel om een boekje te schrijven dat systematisch theologisch verantwoord was. Ik ben meer van het worstelen met de uitersten en de onbegrijpelijkheden. In deze spanning ontstaat geloof en vertrouwen. God is voor mij groter dan de breedte van het boek Systematische Theologie in mijn kast 🙂 En dat groter zijn zit hem voor mij juist in de niet systematische benadering.