Categorieën
Politiek en Geloof

Palestijnse staat gelukkig niet langer taboe voor Netanjahoe

Israel moet niet dralen steun te geven aan nieuwe staat

Evert te Winkel

President Abbas van de door de Palestijnse Autoriteit (PLO) gecontroleerde gebieden ziet zich door de blijvend stagnerende vredesonderhandelingen genoodzaakt de Verenigde Naties als breekijzer te gebruiken. Met succes, blijkt uit de toespraak van Netanjahoe . Nu moeten de verschillende partijen doorpakken. Israël, met in kielzog Amerikaanse conservatieve christenen, moet de politieke realiteit accepteren de voluit achter een Palestijnse staat gaan staan.
Volgens het NOS-journaal van afgelopen vrijdag wees president Benjamin Netanyahu het Palestijnse verzoek om VN-lidmaatschap in scherpe woorden af. Sander van Hoorn, als NOS-correspondent in Ramallah, noemde dezelfde toespraak ‘een handreiking‘. Het ligt genuanceerder. Dat Israël op voorhand niet enthousiast is over een Palestijnse staat steekt de premier niet onder stoelen en banken. Maar een Palestijnse staat is gelukkig niet langer meer taboe. In zijn toespraak gebruikt de Israëlische regeringsleider de volgende woorden:

“De waarheid is dat ik vrede wil. […] De waarheid is dat vrede in het Midden-Oosten niet kan worden bereikt door VN-reslouties, maar alleen door directe onderhandelingen tussen de partijen. De waarheid is dat Israël vrede wil met een Palestijnse staat, maar de Palestijnen een staat willen zonder vrede.”

Het is zeker geen juichspeech, deze toespraak van Netanjahoe, en zichtbaar door de politieke wens ingegeven om een stemming van de VN vóór de Palestijnse staat te beïnvloeden. Maar Netanjahoe spreekt over een Palestijnse staat als voldongen feit en laat dus ‘en plein publique’ de gedachte van een Groot-Israël los. Dat is een politiek signaal: Indirect spreekt hij hier over een twee-statenoplossing, wat duidt op realiteitszin. Het was beter geweest als dit inzicht eerder gekomen was, nu is het ’too little, too late’. Maar het is een begin. De Verenigde Staten zullen naar alle waarschijnlijkheid een lidmaatschap voor de Palestijnen van de VN vetoën, er ontstaat dus tijd voor onderhandelingen. Israël moet daarin de realiteit dat er een Palestijnse staat komt accepteren en de consequenties daarvan op de onderhandelingstafel volop zichtbaar maken. Consequenties ook voor de Verenigde Staten, want de houding van de VS is onbestaanbaar. De afwijzing van Obama, voorstander van de twee-statenoplossing, komt voort uit de realpolitik dat hij zonder steun van conservatieve christenen, waarvan een groot deel fel gekant is tegen een Palestijnse staat, een herverkiezing wel kan vergeten.
Hierdoor ontstaat de volkomen onwenselijke situatie dat Israël indirect afhankelijk is van een groep Amerikanen waar ze zelf niets van moeten hebben en die uiteindelijk schadelijk is voor het imago van Israël. Ook de hardliners in de Israëlische politiek moeten het besef omarmen dat een goede buur beter is dan een verre vriend en op basis van gelijkheid gaan onderhandelen met de Palestijnen, waarbij het einddoel een Palestijnse staat moet zijn. Gelukkig is de Palestijnse staat voor Netanjahoe geen taboe meer, maar nu moet onbetwistbaar de route naar twee staten worden ingeslagen.

[aesop_content width=”1000″ columns=”2″ position=”left” imgrepeat=”no-repeat” color=”black” background=”purple”]Op deze plaats zullen steeds vaker voorbeeldteksten verschijnen waaruit de koers van Vrijzinnig Evangelisch duidelijk moet gaan worden. Geïnspireerd door een tekst en wil je er een reactie op schrijven of een andere bijdrage leveren aan Vrijzinnig Evangelisch, mail dan naar het voorlopige e-mailadres vrijzinnigevangelisch@gmail.com. Vandaag een commentaar.[/aesop_content]

Door Evert te Winkel

Initiatiefnemer van Vrijzinnig Evangelisch. Ooit een wat zurige bijna-ex-evangelische, inmiddels opbouwend-kritisch evangelisch. Probeert aardiger te zijn.

3 reacties op “Palestijnse staat gelukkig niet langer taboe voor Netanjahoe”

Een palestijnse staat kan ook op arabisch grondgeboed gesticht worden. De uitspraak van Netanyahu hoeft dus niet te impliceren dat Israël grondgebied inlevert.

Klopt. De Westoever is in principe geen Israëlisch grondgebied. Wel betekent het dat de grenzen van beide staten duidelijk moeten zijn, nu kan Israel nog via de kolonisten ‘landje-pik’ spelen. Dat moet dan ophouden.

Kan me niet herinneren dat Israel ooit een groot-Israel voorstond. Al is de Westoever nu wel onderhand voor een groot deel de facto Israel geworden.

Reacties zijn gesloten.