Evert te Winkel
De confessionele politiek is failliet. Nadat het CDA de politieke moed opbracht om tegenstanders van samenwerking met de PVV monddood te maken, de SGP zich op de achterbank van Rutte nestelde en CU zich bezig is gaan houden met non-issues als de Neuro en de Zeuro en een politiek ‘islamdebat’ wil, is wel duidelijk dat deze partijen het niet lang meer gaan maken in de Nederlandse politiek.
Voorlopig komt er geen confessionele partij met statuur voor in de plaats. Hoewel de voorspellingen en exit-polls nog enige onzekerheid bieden is wel duidelijk dat de partijen samen minder dan een zesde van de zetels in de Kamer gaan vullen, een historisch dieptepunt.
Idealen
Dat is jammer, want de confessionele partijen hebben zeker wat te bieden. Veel mensen huldigen de opvatting dat de volksvertegenwoordigers er zijn om voor de belangen van het volk op te komen. Doen zij dit niet, dan zijn ‘de heren politici’ vooral bezig met de eigen zakken te vullen. Deze gedachte over de volksvertegenwoordiging is op zijn minst vreemd te noemen, onze Kamerleden verkopen geen belangen, maar idealen en waarden.
Hoewel de idealen bij de drie politieke partijen soms wat achterblijven bij de politieke realiteit, zelfs bij de principiële SGP, laten de partijen nog altijd vaak zien dat politiek over idealen en waarden gaat. Bijvoorbeeld rentmeesterschap of de beschermwaardigheid van leven, maar ook godsdienst is voor de drie partijen een belangrijke waarde.Een waarde die andere partijen nog weleens vergeten, of nog erger: bewust overheen stappen. Wanneer gekozen moet worden tussen waarden als gelijkheid en godsdienst, dan legt de godsdienstvrijheid het maar al te vaak af tegen het non-discriminatiebeginsel.
Aflopende zaak
Andere partijen komen zeker ook voor waarden op, denk aan GroenLinks, waar je rentmeesterschap als waarde veel tegenkomt. Zelfstandigheid is dan weer een waarde van de VVD. Maar er is nog een tweede reden dat de confessionele partijen belangrijk zijn.
Het christendom krimpt. Ondanks dat de kerk in de grote steden weer opvallend veel gevonden wordt, wordt de kerk als geheel steeds kleiner. Ook de populariteit van enkele evangelische en reformatorische kerken kan dit niet compenseren. Daardoor lijkt het christendom en geloof in het algemeen weleens een aflopende zaak.
Verschillende politieke partijen hebben laten zien de vrijheid van godsdienst niet zo belangrijk te vinden, bijvoorbeeld in het debat rond de rituele slacht. Het is belangrijk dat de stem van de gelovige hierin ook gehoord wordt, sterker: naarmate de kerk kleiner wordt en christenen net zoals de joden en de moslims een minderheid worden, is het belangrijker om te zorgen dat ook hun stem in de politiek gehoord wordt.
Kan dat niet als christenen in verschillende partijen meedoen, zoals ook moslims in bijvoorbeeld de PvdA ruim vertegenwoordigd zijn? Als gelovigen zich in een partij organiseren denk ik dat de stem van gelovigen beter gehoord zal worden dan als individuele gelovigen in seculiere partijen. Het is te hopen dat de drie christelijke partijen, als zij minder dan 25 zetels overhouden, deze functie toch nog kunnen uitoefenen.
Volg hier de uitslagen van deze verkiezingen.
9 reacties op “Tussen hoop en vrees: Blijft de stem van de confessionelen?”
Confessionele politiek en kerken concentreren zich makkelijk op enkele zogenaamde ‘Bijbelse en/of christelijke waarden’. Neem nou ‘euthanasie’. Op grond van welke Bijbelse beginselen wordt dat in alle gevallen en altijd afgewezen? Ik heb het al vaker gevraagd maar krijg er in die kerken of confessionele partijen altijd maar een verkapt traktaten-antwoordje op.
Ik mis in kerken en aan christelijke politiek een klare visie die zegt wat dat eigenlijk is: ‘christelijke politiek’.
Wat kan er eigenlijk zo ‘christelijk’ zijn aan een politieke visie? Of wat zo ‘Bijbels’?
Doe maar eens een rondvraag bij 100 willekeurige burgers in je buurt en vraag hen eens 5 ‘punten’ op te geven die zij als ‘christelijke politieke thema’s zouden duiden.
Dit is zowat m’n eigen aanvoelen als 5 antwoorden die daarbij uit zo’n rondvraag zouden naar voor komen:
– abortus
– euthanasie
– gezin (waarachter ‘huwelijkstrouw’)
– liefdadigheid (compassion’)
– verenigingsleven
… en zeggen dat ‘de Bijbel’ ooit aan de basis lag van Nederland als eerste geslaagde moderne republiek van Europa… en wel 200 jaar lang VOOR de Verlichting in de 18e eeuw het levenslicht zag!
Die ‘Verlichting’ presenteert zich in het volksgevoelen vandaag als 18e eeuwse uitvinder van de 3 meest wezenlijke democratische beginselen:
– gelijkheid van stem (Bijbels: bij God is er geen aanzien des persoons)
– scheiding der machten (Bijbels: de eenheid van Vader – Zoon – Geest)
– scheiding van kerk en staat (Bijbels: Geef God wat God toekomt en de keizer wat de keizer toekomt… en daarom niet wat hen niet toekomt!)
De ‘christenen’ van Nederland leven in een land dat als geen ander land ter wereld het levende bewijs is dat ‘God’ niets tegen democratie of republiek heeft (Den Koning van Hispaniën…), dat ‘God’ een land met moderne grondbeginselen heeft willen zegenen en niet gezworen heeft bij oude Europese aristocratie…
Nederland is het levende bewijs dat ‘Bijbel’ tot modern burgerschap en zgn. ‘Verlicht bestuur’ mocht leiden over de eeuwen.
Wat gek toch dat met name de Nederlandse ‘christelijke partijen’ (de christelijke politici die in een land wonen dat er het levende bewijs van is!) er niet in slagen om die zogenaamde ‘Verlichte beginselen’ niet als inderdaad ‘Bijbelse’ beginselen te duiden.
Het hele punt is dat hun kerken en hun partijen leeg lopen omdat ze maar niet kunnen en willen begrijpen en zien dat hun God veel verlichter is (gebleken) dan zij Hem willen prediken in één van de zeldzame landen waar je dat nochtans zò uit de geschiedenis kunt aflezen!
Maar in hun thematisch geneuzel concentreren christelijke politici zich liever op (Bijbels onderbouwde?) ‘Normen en Waarden’.
Wat vreemd: de Bijbel is nochtans een subversief, a-religieus en a-moreel boek in alle opzichten. Het boek bestormt de hemel en zélfs ‘God’ gaat daarin dood! Subversief dus… en met succes!
Geen enkel geschrift heeft ooit méér beeldaanbidding en offercultus (dus ‘religie’) omvergeworpen in de wereldgeschiedenis dan precies die… ‘Bijbel’. (De Koran voerde de offercultus zelfs terug in!).
Maar christelijke politici neuzelen liever wat over ‘Normen en Waarden’ om zich als ‘religieus’ te presenteren, geïnspireerd door een Heilige Schrift’ die aan alle religie een einde maakte. Het ware christendom is geen religie gebleken… het was er het einde van!
In het NT wordt vaak verwezen naar ‘de Wet’ (van Mozes): ‘Wie de Wet doet… dat zijn de ware geloven’.
Wat is dat, die ‘Wet’?
Hier de 3 eerste (en dus belangrijkste)
1. God erkennen (ipv ‘de goden’: in Mozes’ tijd was ‘ongeloof’ geen optie; ‘God’ was als ‘Onzienlijke’ dus afschaffing van beeldaanbidding en dus betekende dat in het mensbeeld van die Oudheid… ‘einde religie’!)
2. Geen beelden aanbidden (= ‘einde religie’!)
3. de naam ‘God’ (alles wat overblijft zònder beelden!) niet misbruiken (= geen religie mee maken = ‘einde religie’)
Ziedaar wat Christus eerst en vooral (de eerste 3 van 10 Geboden) bedoelde met ‘de Wet doen’.
Correctie: 3. de naam ‘God’ NIET MISBRUIKEN ( die ‘naam’, het ‘woord God’ alles wat overblijft zònder beelden!) niet misbruiken (= geen religie mee maken = ‘einde religie’)
MERK OP:
– In de 10 (belangrijkste) Geboden komt ‘offeren aan het hogere’ sinds 3500 jaar en meer NIET voor!!! (‘de ‘Wet’ doen!)
In ‘christelijke politiek’ staat ‘offervaardigheid’ centraal en wordt vrij algemeen als ‘moet van God’ aangevoeld.
Terwijl: alles wat moet van God in de 10 Geboden al duizenden jaren is:
offeren aan en om elkaar en geen ‘religie’ maken van ‘God’. (= 1. beelden aanbidden van het hogere, ook niet van God Zélf! en 2. het verhaal van Christus schaft offeren aan het hogere af… het kwam al niet voor in de 10 Geboden!!)
De Bijbelse God heeft een zwaar imago-probleem: Hij wordt als ‘religieus’ gepredikt en dus aangevoeld, zoals zoveel andere goden.
DAT is het probleem!
DAAROM winnen niet-confessionele partijen: omdat mensen (nochtans nét als de Bijbelse ‘God’) a-religieus willen leven.
De Islam is in opstand vanwege één of ander Youtube-filmpje over ‘de profeet’ die voorwerp van spot zou zijn (heb het niet gezien en het interesseert me ook niet). In Libië is de US ambassadeur hiervoor vermoord.
Dat Islam-imago straalt ten onrechte ook af op de Bijbelse ‘God’ omdat vele mensen lijken te denken dat er ‘vroeger ook zulke toestanden in het christendom bestonden’.
Wel wel…
Mozes (Gods eerste Ghostwriter) heeft NOOIT gezegd dat ‘God’ (of zijn gezanten) niet mag worden afgebeeld!!!
Hij zegt wel dat er geen beelden (wan wie of wat dat ook) ‘AANBEDEN’ mogen worden.
Dat is iets héél anders dan dat de islamisten (islamieten?) vandaag zeggen!
Mozes zegt niet dat er geen beelden van God (of gezanten) mogen worden gemààkt… ze mogen niet ‘TER AANBIDDING’ worden gemaakt!!!
Dat is NIET hetzelfde!
Een spotprent of een satirische film over ‘God’ (of welke van zijn gezanten ook) is GEEN beeld ‘TER AANBIDDING’… en – hoe pijnlijk ook – het valt bijgevolg NIET onder de Wet van Mozes.
De Bijbelse ‘God’ heeft (door die islamisten) dus OPNIEUW een imago-probleem… dat OPNIEUW ook op de politiek afstraalt, natuurlijk. ‘God’ wordt zo met achterlijkheid geassocieerd terwijl deze islamisten (islamieten) eens zouden moeten uitleggen of de Koran hetzelfde of iets anders zegt dan Mozes als literaire grondlegger van alle monotheïsme.
Mozes verbied géén afbeeldingen van welke God of goden ook… hij verbied de aanbidding daarvan.
Vraagje: zegt de Koran hetzelfde of iets anders dan Mozes?
Ik vraag het me echt af!
Knap, een discussie met jezelf voeren ;-).
[…] tot slot ook wat Evert te Winkel over de verkiezingen schreef. Share this:E-mailFacebookTwitterDiggVind ik leuk:LikeBe the first to like this. Dit bericht werd […]
Samen werken, samen levenIn maart 2006 boekte de PvdA vervolgens een enorme zege bij de gemeenteraadsverkiezingen: de PvdA werd op lokaal niveau de grootste partij van Nederland. Deze opgaande lijn werd evenwel niet doorgezet: bij de Tweede-Kamerverkiezingen van november 2007 leed de PvdA een fors verlies en kwam uit op 33 zetels. Desondanks trad de PvdA toe tot een kabinet met CDA en ChristenUnie. Motto van het kabinet: ‘Samen werken, samen leven.’ Dit kabinet viel in februari 2010 naar aanleiding van de besluitvorming over de militaire missie in Uruzgan.Vlak na de gemeenteraadsverkiezingen in maart 2010 maakte Wouter Bos tot ieders verrassing bekend dat hij zich terugtrekt uit de politiek: hij wil meer tijd aan zijn gezin besteden. De opvolger van Wouter Bos wordt nog diezelfde dag gepresenteerd: Job Cohen. Met de oud-burgemeester van Amsterdam als lijsttrrekker wordt de PvdA na een ongemeen spannende verkiezingsavond op 9 juni 2010 net niet de grootste partij, met 30 zetels. De VVD komt uit op 31 zetels.
Hoe herkenbaarder het CDA is in zijn beleid en in zijn levensbeschouwelijke verantwoording daarvan, hoe duidelijker wordt wie daaraan wil meedoen. Dat leidt vast niet tot herstel tot een hele grote partij, maar wel tot duidelijkheid en tot behoud van rechtvaardiging van het bestaan van die partij.