‘Weigerambtenaar mag niet meer weigeren’, kopt de NOS op 25 oktober 2011 op haar website. Door een draai van de PVV -waar kennen we dat van?- is er vanaf dat moment een meerderheid voor ‘afschaffing’ van het recht op gewetensbezwaar. Als de regering niet met een voorstel komt, beloven een aantal oppositiepartijen, dan komen zij zelf wel met een wetsvoorstel. Inmiddels begint de aversie tegen de gewetensbezwaarde ambtenaar obsessieve vormen aan te nemen.
Categorie: Politiek en Geloof
Heb er nog eens een nachtje over geslapen. Ik nodig @claudiadebreij uit voor kopje koffie en goed gesprek.
— Kees van der Staaij (@keesvdstaaij) October 25, 2012
De oudste nog bestaande partij van Nederland heeft een wat archaïsch imago, terecht overigens. Bewust kiest deze partij er voor om niet met allerlei moderne ontwikkelingen mee te gaan. Abortus, homohuwelijk en de positie van vrouwen binnen de partij zijn de meest besproken onderwerpen. Gelukkig is de partij ook qua fatsoensnormen hopeloos ouderwets.
“Dus meneer Koelman en meneer Klomp. U mag zich laven aan de illusie dat u beiden kritische individuen bent. In feite laat u zich gewoon meesleuren door de meest elementaire sociale processen die er zijn. Maar gaat u vooral rustig slapen. In uw eigen bed. U wel.”
De derde zetel van de SGP komt mede doordat de SGP het goed doet onder jongeren. Jongeren en de SGP, voor velen lijkt het een bijzondere combinatie, maar is het dat ook? ‘De SGP is een betrouwbare partij, je weet waar ze voor staat. Dat spreekt jongeren aan’, zeggen verschillende jonge SGP-stemmers.
Secularisme is de ideologie waarbij religie een privézaak behoort te zijn. Een vreemde ideologie, natuurlijk, want religie is per definitie géén privézaak. Secularisme verschilt dus van een seculiere staat, waarin kerk en staat gescheiden zijn. Er is in dat laatste geval dus geen staatskerk, de staat benoemt geen kerkelijke ambtsdragers en de kerk heeft geen macht in de regering. Zo hoort dat.
D66-politica Sophie in ’t Veld fulmineert in het Reformatorisch Dagblad echter tegen de invloed van ‘christelijke lobby’ in Europa. Want de invloed ‘moet wel transparant en evenwichtig zijn’. Van de honderdtwintig levensbeschouwelijke lobbygroepen zijn er volgens In ’t Veld tachtig christelijk, twintig van een andere religie en twintig niet-religieus (maar dus wel levensbeschouwelijk).
Wat als Maxime Verhagen nee had gezegd bij de vorming van het minderheidskabinet Rutte met gedoogsteun van de PVV? Wat als het CDA bij de onderhandelingen hiervoor de rug recht had gehouden? Wat als het kader van de partij naar de ‘mastodonten’ geluisterd had? Dan had het politieke speelveld er donderdag ongetwijfeld anders uitgezien.
“Een aardverschuiving.” Qua clichés hield de creativiteit van de vaderlandse pers hier wel op. Op zich niet erg: de uitslag van de verkiezingen was wel enigszins verrassend. Dat is gelukkig niet iedereen ontgaan. In het weekoverzicht een aantal verrassende commentaren op de afgelopen verkiezingen. Verrassend is dat van ‘De christendemocraat’.