Nee, een stem uit de hemel hoor ik niet. Geen visioenen. Geen gedonder en gebliksem als ik gekleed in kamelenharen mantel en met buiklange baard mijn ruwhouten staf naar de hemel hef. Stilte, zelfs niet het zachte ruizen van de wind. God spreekt blijkbaar niet.
Berg de weegschaal maar op. Deze kerst gaat het toch niet lukken om op gewicht te blijven, de pondjes vliegen er alweer aan. Ook ik zat vanmorgen alweer aan mijn jaarlijkse vetrollen te trekken, spontaan ontstaan ze, spontaan verdwijnen ze (gelukkig nu nog wel) ook weer. Kerst: ieder jaar weer het feest van lekker eten, lichtjes en gezelligheid.
‘Wij’, de mensen van deze kerk, zullen u vandaag iets anders vertellen. Het draait niet om het eten, de lichtjes en de gezelligheid met de familie, hoe belangrijk ook. Ondertussen kijk ik in mijn agenda en zie: vol met afspraken voor familiebezoek en bijzondere diners.
De deurwaarder onder de medici presenteert zich in de film Repo Man (2010), dat een interessant beeld van de toekomst schetst. Mensen kopen de dure vervangende organen; een kunstnier, -lever of -hart, regelmatig noodgedwongen op afbetaling. Lopen zij achter, dan haalt de firma, centraal staat hoofdrolspeler Jude Law, die kunstorganen rücksichtslos terug. Het lot van de laatbetaler laat weinig aan de verbeelding over.
Afgelopen zaterdag werkten verschillende kerken, in de hometown van de Vrijzinnig Evangelische gemeente, Apeldoorn, samen met de stichting Go and Tell in de actie ‘City Impact.’ Vrijzinnig Evangelisch was bij de dienst aanwezig, maakte foto’s en telde verse bekeerlingen.