Evert te Winkel
De confessionele politiek is failliet. Nadat het CDA de politieke moed opbracht om tegenstanders van samenwerking met de PVV monddood te maken, de SGP zich op de achterbank van Rutte nestelde en CU zich bezig is gaan houden met non-issues als de Neuro en de Zeuro en een politiek ‘islamdebat’ wil, is wel duidelijk dat deze partijen het niet lang meer gaan maken in de Nederlandse politiek.
Dat het niet voor iedere christen voor de hand ligt om op de politieke partij VVD te stemmen is een open deur. Voor Mark Eikema ligt het wel voor de hand, waarom dat zo is legde hij donderdag op deze site uit. Als er iets is wat uit zijn verhaal duidelijk werd, is het wel dat Eikema een sociaal hart heeft: Vrijwilligerswerk bij de Voedselbank onderstreept dit nog.
Lies Schreuders
Vroeger was mijn standpunt over homoseksualiteit ook luid en duidelijk. Het mág niet en het kán niet bestaan voor God. Sinds ik weet dat mijn zoon homofiel is, is in elk geval dat ‘luid’ helemaal verdwenen.
Was het een fout van Arie Slob dat hij zei dat getrouwde homoseksuelen kansloos zijn om een functie te bekleden in de partij, terwijl dit voor samenwonende homostellen niet geldt? Nee. De voorspelbare reactie hierop is wel een grote fout.
Via Twitter heb ik het grapje in allerlei vormen langs zien komen: ‘Bij de ChristenUnie mogen heterostellen wel trouwen en niet samenwonen, terwijl homostellen wel mogen samenwonen, maar niet mogen trouwen.’ Of deze van Margriet van der Linde:
Door Wouter Bruijning
Ik houd van religie.
Wat ik in de eerste zin zeg méén ik. Een levenshouding gebaseerd op religie kan tot heel mooie dingen leiden. Ook politiek gebaseerd op religie kan tot mooie dingen leiden. Laten we bijvoorbeeld eens kijken naar het natuurbehoud. Ware christelijke politiek zou natuur en milieu moeten beschermen- ook als dat economische belangen in de weg staat. Wat dat betreft is de Partij voor de Dieren de misschien wel de meest christelijke partij van Nederland.
De ChristenUnie is een sympathiek partijtje. Zo denk ik daar niet alleen zelf over, ook in mijn omgeving hoor ik dat regelmatig. Vaak begint men op verjaardagsvisite met te zeggen: ‘De ChristenUnie is een sympathieke partij, maar zelf zou ik er nooit op stemmen, want…” Daarop volgt soms een betere, soms een wat minder goede verklaring. Bij de volgende verjaardagsvisite weet ik tenminste wat ik in dat geval moet zeggen.
Het aannemen van een resolutie van Remco van Mulligen, rooms-katholiek lid van de ChristenUnie, op het partijcongres van 12 mei vormt een sluitstuk in de lange ontwikkeling van de twee christelijke splinterpartijtjes RPF en GPV. In deze resolutie wordt uitgesproken dat rooms-katholieken volwaardig lid kunnen zijn van de ChristenUnie en op gelijke voet staan met andere leden. Waar de beide partijen vanouds als behoudend en antipaaps bekendstonden, gaan de luiken steeds meer open, naast de resolutie vormen ook de verschillende rooms-katholieken op de lijst voor de Tweede Kamer een treffend voorbeeld.