Anthony Ruijtenbeek
Zowel hoofdschuddend als glimlachend heb ik de reacties rondom de Nacht van de theologie gevolgd. En dan bedoel ik niet zozeer die van de gebruikelijke ‘incrowd’ rondom de organisatie, maar de reacties vanuit wat je zou kunnen de ‘refogelische zuil’ (grofweg het ND, de EO en de CU). Net zoals vorig jaar werd er een brave vertegenwoordiger van het heersende links-vrijzinnige establishment gekozen; Erik Borgman.
Vakinhoudelijk kan men van Borgman zeggen dat het een degelijke denker is die bekend is met z’n klassieken. Met enig recht kan men zeggen dat hij in het Nederlands taalgebied dé erfgenaam is van het werk van Schillebeeckx. Voor protestanten die Schillebeeckx niet kennen zou men, héél grofweg, hem enigszins kunnen vergelijken met Harry Kuitert. Beide probeerden een brug te slaan tussen hun respectievelijke kerken en de toenmalige tijdsgeest.