Het Reformatorisch Dagblad publiceerde een interview met kardinaal Eijk, Trouw piste daar in drie artikelen overheen, waarop het RD weer meldde dat ‘protestanten geschokt zijn’. De Nederlandse Bisschoppenconferentie meende er ook op te moeten reageren en verschillende bloggers en columnisten deden hetzelfde. Een behoorlijk plakkerige boel, dus. Ik ga er niet ook nog eens mijn behoefte over doen. Ik heb me wel geërgerd aan een aantal zaken en daar ga ik hier even op in.
“Hoor, Israël!-
de Ene is onze God, de Ene alleen!”
(Naardense Bijbel)
Voor veel niet-roomse gelovigen stuit het inderdaad enigszins arrogante predikaat van de Rooms Katholieke Kerk dat zij de enige ware (en dus katholieke) kerk zijn tegen de borst. De katholieken duiden in het geval van de katholieke kerk het woord kerk consequent aan met hoofdletter. De nimmer aflatende hoop en verwachting dat de protestanten ooit zullen terugkeren naar de Moederkerk geeft weinig blijk van bescheidenheid.
Het aannemen van een resolutie van Remco van Mulligen, rooms-katholiek lid van de ChristenUnie, op het partijcongres van 12 mei vormt een sluitstuk in de lange ontwikkeling van de twee christelijke splinterpartijtjes RPF en GPV. In deze resolutie wordt uitgesproken dat rooms-katholieken volwaardig lid kunnen zijn van de ChristenUnie en op gelijke voet staan met andere leden. Waar de beide partijen vanouds als behoudend en antipaaps bekendstonden, gaan de luiken steeds meer open, naast de resolutie vormen ook de verschillende rooms-katholieken op de lijst voor de Tweede Kamer een treffend voorbeeld.