“Jezus houdt heel veel van je!” De voorganger paradeert met zijn glimmende jasje en zijn glimmende gezicht over het podium. “Jezus is werkelijk dol op je!” Peter voelt zich ongemakkelijk. In zijn kerk wordt hij vaak raar aangekeken. Hij kan niet verbergen dat hij homoseksueel is. Veel van de kerkleden zijn hem liever kwijt dan rijk, voelt Peter. Dat Jezus wél van hem houdt, zoals de voorganger zegt, is niets meer dan een doekje voor het bloeden.
Zonder kerk geen geloof. Het grootste deel van mijn kerkelijk leven heb ik in kerken doorgebracht die, om het maar in vaktermen te zeggen, laag-liturgisch zijn. Kort gezegd betekent dat: Het verschil in vorm tussen de kerk en het dagelijks leven is klein. Er zijn weinig rituelen, de muziek doet enigszins denken aan popmuziek, mensen dragen geen rituele kleding, in de preken zoekt men aansluiting bij het dagelijks leven van mensen enzovoort. Ik ga dat steeds meer als een gebrek zien.
„Is nu lid van Facebook.” Het koste even moeite, maar uiteindelijk wist ik het eerste bericht op mijn Facebookpagina terug te vinden, waarin gemeld wordt dat ik per 29 januari 2009 op Facebook zit. Precies vanaf het moment dus dat Facebook niet meer hip was.
Facebook is een voorbeeld van een online community en daarmee een voorbeeld voor online kerk. Een ander voorbeeld is voor mij Goedgelovig (het bestaat nu nog even), naast Facebook de meest opvallende exponent van online gemeenschap, misschien wel juist omdat het heel anders is dan Facebook. Beide dienen als voorbeeld om de verbinding tussen online en offline zichtbaar te maken.
Berg de weegschaal maar op. Deze kerst gaat het toch niet lukken om op gewicht te blijven, de pondjes vliegen er alweer aan. Ook ik zat vanmorgen alweer aan mijn jaarlijkse vetrollen te trekken, spontaan ontstaan ze, spontaan verdwijnen ze (gelukkig nu nog wel) ook weer. Kerst: ieder jaar weer het feest van lekker eten, lichtjes en gezelligheid.
‘Wij’, de mensen van deze kerk, zullen u vandaag iets anders vertellen. Het draait niet om het eten, de lichtjes en de gezelligheid met de familie, hoe belangrijk ook. Ondertussen kijk ik in mijn agenda en zie: vol met afspraken voor familiebezoek en bijzondere diners.
Der ewig reiche Gott – woll uns in unserm Leben
Ein immer fröhlich Herz – und edlen Frieden geben
Und uns in seiner Gnad – erhalten fort und fort
Und uns aus aller Not – erlösen hier und dort
Na dit duet (Cantate 192 van Johannes Sebastiaan Bach) komen sopraan Ingrid Nugteren en bas Robert Brouwer vanachter het orgel achterin de zaal waar ingelopen. De aanwezigen, waaronder ik, zijn doodstil, onder de indruk van de prachtige zang van beide solisten.
“Hoor, Israël!-
de Ene is onze God, de Ene alleen!”
(Naardense Bijbel)
Voor veel niet-roomse gelovigen stuit het inderdaad enigszins arrogante predikaat van de Rooms Katholieke Kerk dat zij de enige ware (en dus katholieke) kerk zijn tegen de borst. De katholieken duiden in het geval van de katholieke kerk het woord kerk consequent aan met hoofdletter. De nimmer aflatende hoop en verwachting dat de protestanten ooit zullen terugkeren naar de Moederkerk geeft weinig blijk van bescheidenheid.
Kerken die vasthouden aan een manier van kerkzijn die vooral de traditionele ‘incrowd’ plezieren zijn gedoemd om ten onder te gaan. Dat betoogt Marco van Vuuren. Volgens hem is juist de wereld belangrijk om het voortbestaan van de kerk te garanderen.