Nee, een stem uit de hemel hoor ik niet. Geen visioenen. Geen gedonder en gebliksem als ik gekleed in kamelenharen mantel en met buiklange baard mijn ruwhouten staf naar de hemel hef. Stilte, zelfs niet het zachte ruizen van de wind. God spreekt blijkbaar niet.
Over dertig jaar zijn alle theologen religiewetenschapper geworden en is de religiejournalistiek verdwenen. Cultuurtheoloog Frank Bosman schetst dit beeld, voor sommigen apocalyptisch, voor anderen paradijselijk, in een interview met Elze Riemer op NieuwWij. De toekomst van de religiejournalistiek valt moeilijk te voorspellen, de pessimistische schets van Bosman mag dus met een korreltje zout genomen worden, maar dat mensen bij het verdwijnen ervan alleen maar minder zullen weten, spreekt voor zich. Daarom nu zeven redenen waarom het een probleem is als religiejournalistiek verdwijnt.
“Mijn buurman hier,” Goedgelovig-reageerder Tommy Lee grijpt Rik Peels aan het einde van de middag bij de schouders vast, “lijkt wel wat op die derde van links.” Streng kijken een aantal hoge heren uit lang vervlogen tijden ons vanaf een schilderij aan, een schilderij dat opvalt doordat er naast de strenge mannen, hun kledij doet mij achttiende-eeuws aan, ook een vrouw met een jong kind op staat. Een man met een indrukwekkende neus kijkt vanaf het schilderij op ons neer. De meeste aanwezigen, onder wie Rik zelf, lachen. Na afloop blijven hij en Stefan nog even hangen, om met de aanwezigen wat te drinken. Het tekent de sfeer bij de door Bram van Dijk georganiseerde gesprek van Goedgelovig-lezers en Stefan Paas en Rik Peels, auteurs van God bewijzen.